Het is onrustig rondom Feyenoord. Na een zouteloos optreden in de strijd om de Johan Cruijff Schaal, een wanvertoning tegen AS Trenčín en een valse competitiestart in Doetinchem, hoopte ze in Rotterdam-Zuid op een herrijzenis in de return tegen de Slowaken.
Het kwam er niet van. Verre van zelfs. De droom duurde exact acht minuten en toen gebeurde wat iedereen eigenlijk al kon vermoeden. Een tegendoelpunt waardoor alle spanning van de avond werd gehaald. Omdat het nu eenmaal zo in de reglementen staat werd het restant van de wedstrijd uitgespeeld. Eindstand over twee wedstrijden. 5-1.
Normaal gesproken reden voor een crisis of een nieuwe bestorming van het Maasgebouw. Gelukkig bleef dit soort onheil uit maar in plaats van getrokken pistolen volgde een minstens zo surrealistische avond.
Het begon al een dag eerder, toen Robin van Persie met droge ogen beweerde dat het trainingsniveau bij Feyenoord minstens zo hoog was als het niveau op de trainingen bij Arsenal en Manchester United. Dylan Vente of Thierry Henry, Jens Toornstra of Dennis Bergkamp en Tonny Vilhena of Patrick Vieira. What’s the difference?
Kon deze prietpraat nog worden afgedaan onder de noemer ‘het vertrouwen van de jongens wat oppoetsen’, gaandeweg de donderdagavond sloeg de stemming langzaam maar zeker om richting het onwerkelijke. Waar half Nederland, zelfs niet-Feyenoorders, met het schaamrood op de kaken z’n bed opzocht, stak er bij de club zelf een gevoel van trots op. Feyenoord was namelijk trots op de manier waarop het voor de dag was gekomen en vond dat deze wedstrijd een basis vormde om op voort te borduren.
Trots dus. Trots op het feit dat ze niet voor de derde keer in een week tijd met een nederlaag het veld afstapten. Trots dat ze die dekselse Slowaken toch maar mooi hadden laten zien dat je niet iedere keer met 4-0 van Feyenoord wint. En trots dat ze, alle kansen bij elkaar optellend, makkelijk vier of vijf keer hadden kunnen scoren. Dat het niet was gelukt deed er even niet toe, het had gekund.
Het roept de vraag op waarom dit soort wartaal door de club wordt verkondigd. Geloven ze dit bij Feyenoord echt of is het een praatje om de achterban nog wat hoop te geven op betere tijden? Je zou toch hopen dat er ook binnen Feyenoord mensen opstaan om aan te geven dat dit soort wanvertoningen echt niet kunnen en dat het niveau heel snel omhoog moet.
Het is ook maar de vraag wat erger is. Het totale gebrek aan ambitie binnen de club of het feit dat men schijnbaar gestopt is met het serieus nemen van Het Legioen en voetbalminnend Nederland? Hoe dan ook, het gaat schijnbaar nog een stuk slechter met Feyenoord dan op het veld al zichtbaar was.