Stel dat ‘ie langskomt. De trein naar Barcelona. Zou onze bondscoach ‘m dan pakken of kijkt hij toe hoe de wagonnetjes passeren?
Ronald Koeman heeft in zijn carrière al eens eerder een trein gepakt. Als trainer van PSV pakte hij plotsklaps de intercity naar Valencia, in de hoop dat Barcelona de volgende halte zou zijn. Het pakte anders uit. Koeman ging ten onder in de sinaasappelstad en werd zonder pardon retour naar Nederland gestuurd.
Dat was ruim tien jaar geleden en inmiddels is er veel veranderd aan de trainer Ronald Koeman. Of toch niet? Wie goed kijkt naar de huidige leidsman van het Nederlands Elftal moet constateren dat bepaalde patronen toch steeds weer terugkomen. Het roept dan ook de vraag op of Nederland wel zo rouwig moet zijn als – bijvoorbeeld na het EK – de machinist vraagt of Sneeuwvlokje in wil stappen voor een rit naar Catalonië.
Ik denk van niet. Koeman is namelijk boven alles een bondscoach die het liefst ieder risico uit wil sluiten. Die het zelfs tegen Noord-Ierland of Estland belangrijker vindt dat Marten de Roon lekker met z’n kont tegen de centrale verdedigers aan blijft hangen dan dat hij de dynamische Donny van de Beek de kans geeft om de defensie van de tegenstander te ontregelen. En de bondscoach die liever de immer nors kijkende blindganger Denzel Dumfries rechtsbuiten laat spelen zodat hij af en toe nog eens mee terug kan verdedigen dan dat hij kiest voor de creativiteit van een echte buitenspeler.
We kunnen niet zeggen dat we deze keuzes niet aan zagen komen. Koeman zorgde in zijn tijd bij Ajax al voor een beroerte bij iedere voetbalfanaat door glashard te stellen dat twee van Nederlands’ beste spelers – Rafael van der Vaart en Wesley Sneijder – niet samen op één middenveld zouden kunnen spelen. Grotere onzin zou er in Amsterdam tot op de dag van vandaag niet meer worden verkocht.
Nederland heeft juist behoefte aan creativiteit. Wie gisteren de wandeletappe tegen Noord-Ierland voorbij zag komen weet genoeg. Er moet meer leven in de brouwerij. Beter gezegd: er moet meer kwaliteit in het team. Want zolang spelers als Marten de Roon, Denzel Dumfries, Ryan Babel en Steven Bergwijn ongestoord een oranje shirt aan mogen trekken, is het Nederlands Elftal ver verwijderd van de wereldtop. Om nog maar te zwijgen over het continu selecteren van Kevin Strootman. Niet voor niets gaat het iedere wedstrijd pas lopen zodra Koeman – vaak diep in de tweede helft en al dan niet met behulp van een briefje – zijn eigen fouten heeft hersteld.
Daarom mijn advies aan de bondscoach: pakken die trein! Hopelijk krijgen wij er een trainer voor terug die wél de juiste opstelling wil maken en die wél durft te voetballen zoals het bij Nederland hoort. En dan mag Ronald Koeman aan heel Barcelona gaan uitleggen dat het toch echt onverantwoord is om Frenkie de Jong, Luis Suárez én Lionel Messi op te stellen.